چه مشکلاتی معمولاً با آستر لیوان آب از جنس استنلس استیل غیرمجاز ایجاد می شود؟

امروز ناگهان به این فکر کردم که اگر آستر لیوان آب از جنس استنلس استیل از کار بیفتد چه اتفاقی می افتد، که ممکن است به شما کمک کند. یادم نیست مقاله مربوطه قبلا نوشته شده است یا خیر. اگر داشتم، مطالبی که امروز نوشتم کمی متفاوت بود.

پس از اینکه بسیاری از دوستان یک لیوان آب از جنس استنلس استیل خریداری کردند، معمولاً از طریق سه روش قضاوت می کنند که آیا لیوان آب برای آنها رضایت بخش است یا خیر. این سه روش عبارتند از:

1. زمان عایق، این عمدتا برای فنجان های قمقمه فولاد ضد زنگ است.

2. چه بوی عجیبی وجود داشته باشد، بسیاری از دوستان پس از باز کردن آن ابتدا بوی آن را استشمام می کنند.

3. آیا لیوان آب کثیف است، اما اکثر دوستان آن را تمیز می کنند و می بینند که آیا می توان آن را تمیز کرد.

دوستان یه نگاهی بندازید شما هم همین کارو کردید؟ اول از همه، مطمئن هستم که انجام این کار مشکلی ندارد، اما این سه روش ساده ترین هستند. قضاوت در مورد کیفیت لیوان آب از طریق این سه روش کافی نیست. در ادامه چند روش دیگر را به اشتراک خواهم گذاشت.

پس از خرید قمقمه، علاوه بر اینکه ابتدا بررسی می کنیم که سطح لیوان آب کنده شده و تغییر شکل داده است یا خیر، باید بررسی کنیم که آیا درب لیوان به طور طبیعی کار می کند یا خیر. علاوه بر این موارد، بررسی مخزن داخلی لیوان آب بسیار مهم است. کثیفی بستگی به روغن یا روغن دارد. گرد و غبار یا زنگ؟ اگر نقاط زنگ زدگی وجود دارد، فقط آن را قاطعانه برگردانید. نیازی به توضیح نیست که وقتی یک فنجان آب از جنس استنلس زنگ زنگ زده است، چه معنایی دارد، درست است؟

لیوان‌های آب استنلس استیل، به‌ویژه آستر فنجان قمقمه، معمولاً از فرآیند سندبلاست الکترولیتی استفاده می‌کنند، بنابراین یک آستر واجد شرایط باید دارای دیواره داخلی صاف، سندبلاست یکنواخت، رنگ ثابت و درخشندگی روشن و نه تیره باشد. به دلیل فرآیندهای مختلف تولید، برخی از لاینرها از فرآیند کشش و برخی از فرآیند جوشکاری لیزر لوله استفاده می کنند. بنابراین، برخی از آسترهای لیوان آب بدون درز جوش کامل هستند، در حالی که برخی دیگر دارای درزهای جوشکاری آشکار هستند. درزها، اما اینها بر روش قضاوت تأثیری ندارند.

در صورت وجود خط و خش بر روی آستر لیوان آب، حتی خراش های بسیار جزئی نیز برای لیوان های آب موجود در بازار مناسب نیستند. برخی از لیوان های آب دارای خراش های نامنظم جدی روی آستر هستند، گویی که توسط اجسام تیز خراشیده شده اند. چنین لاینری نباید واجد شرایط باشد. من معتقدم برخی از دوستان در این زمان می پرسند که آیا خرابی چنین لاینری روی استفاده از آن تأثیر می گذارد؟ بستگی به این دارد که این خراش ها یا برآمدگی ها جدی باشند. برخی از آنها جدی نیستند و تأثیری بر استفاده ندارند. با این حال، هر صنعتی استانداردهای اجرای دقیقی برای محصولات دارد و صنعت لیوان آب نیز از این قاعده مستثنی نیست. این نوع کیفیت در استانداردهای صنعت گنجانده شده است. فقط به عنوان محصولات معیوب قابل استفاده است.

نه تنها باید آستر از نظر مشکلات داخلی بررسی شود، بلکه باید موقعیت تماس بین آستر و پوسته خارجی، یعنی موقعیت دهانه فنجان بررسی شود تا ببینیم رنگ روی آن باقی مانده است یا خیر. رنگ به جا مانده مطلقاً مجاز نیست، زیرا بیشتر رنگ هایی که در حال حاضر در صنعت فنجان آب استفاده می شود، رنگ سازگار با محیط زیست دارای محتوای بالایی از فلزات سنگین است. مضرات ناشی از استفاده طولانی مدت از چنین محصولاتی برای بدن در مقاله قبلی به تفصیل بیان شده است.

موارد فوق فقط مشکلات سطحی برای بررسی هستند. چیزی که واقعا باید بررسی شود جنس آستر است. بسیاری از بطری های آب با علامت فولاد ضد زنگ 304 یا علامت فولاد ضد زنگ 316 در داخل مشخص می شوند. همانطور که در مقاله قبلی ذکر شد، این علائم توسط سازمان های معتبر فرموله نشده است. هیچ سازمانی مسئولیتی در قبال مواد لیوان آب تولید شده در این کارخانه ها ندارد، بنابراین محصولات نامرغوب رایج هستند. به منظور کاهش هزینه ها، بسیاری از کارخانه ها هنگام نوشتن فولاد ضد زنگ 304 از فولاد ضد زنگ 201 غیرغذایی استفاده می کنند. لیوان های آبی که می گویند فولاد ضد زنگ 316 فقط از فولاد ضد زنگ 316 در قسمت پایین با نماد 316 استفاده می کنند. روش شناسایی ساده نیز در مقاله قبل آمده است. به اشتراک گذاشته شده است. دوستانی که می خواهند بیشتر بدانند می توانند مقالات قبلی سایت را مطالعه کنند.