Yongkang มณฑลเจ้อเจียงกลายเป็นเมืองหลวงแห่งถ้วยของจีนได้อย่างไร

Yongkang มณฑลเจ้อเจียงกลายเป็น "เมืองหลวงแห่งถ้วยของจีน" ได้อย่างไร
Yongkang หรือที่รู้จักกันในชื่อ Lizhou ในสมัยโบราณ ปัจจุบันเป็นเมืองระดับเทศมณฑลภายใต้เขตอำนาจของเมือง Jinhua มณฑลเจ้อเจียง คำนวณโดย GDP แม้ว่าหย่งคังจะติดหนึ่งใน 100 มณฑลชั้นนำของประเทศในปี 2565 แต่ก็อยู่ในอันดับที่ต่ำมาก โดยอยู่ในอันดับที่ 88 โดยมี GDP 72.223 พันล้านหยวน

อย่างไรก็ตาม แม้ว่า Yongkang จะไม่ติดอันดับสูงใน 100 มณฑลชั้นนำ โดยมีช่องว่าง GDP มากกว่า 400 พันล้านหยวนจากเมือง Kunshan ซึ่งครองอันดับหนึ่ง แต่ก็มีชื่อที่ได้รับความนิยม - "China'sถ้วยเมืองหลวง".

ข้อมูลแสดงให้เห็นว่าประเทศของฉันผลิตถ้วยและหม้อกระติกน้ำร้อนประมาณ 800 ล้านใบต่อปี โดยในจำนวนนี้ผลิตที่หย่งคัง 600 ล้านใบ ปัจจุบัน มูลค่าผลผลิตของอุตสาหกรรมถ้วยและหม้อของ Yongkang มีมูลค่าเกิน 4 หมื่นล้าน คิดเป็น 40% ของทั้งหมดของประเทศ และปริมาณการส่งออกคิดเป็นมากกว่า 80% ของทั้งหมดของประเทศ

แล้วหยงคังกลายเป็น "เมืองหลวงแห่งถ้วยในประเทศจีน" ได้อย่างไร?

แน่นอนว่าการพัฒนาอุตสาหกรรมกระติกน้ำร้อนและหม้อของ Yongkang นั้นแยกออกจากความได้เปรียบด้านทำเลที่ตั้งไม่ได้ ในทางภูมิศาสตร์ แม้ว่า Yongkang จะไม่ใช่ชายฝั่ง แต่ก็อยู่นอกชายฝั่งและเป็น "พื้นที่ชายฝั่ง" ในความหมายกว้าง และ Yongkang อยู่ในกลุ่มกลุ่มการผลิตที่รวมตัวกันของ Jiangsu และ Zhejiang

ที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ดังกล่าวหมายความว่า Yongkang มีเครือข่ายการขนส่งที่พัฒนาแล้ว และผลิตภัณฑ์ของบริษัทมีข้อได้เปรียบในด้านต้นทุนการขนส่ง ไม่ว่าจะเป็นการส่งออกหรือจำหน่ายในประเทศ นอกจากนี้ยังมีข้อได้เปรียบในด้านนโยบาย ห่วงโซ่อุปทาน และด้านอื่นๆ

ในแวดวงการผลิตที่รวมตัวกันของมณฑลเจียงซูและเจ้อเจียง การพัฒนาภูมิภาคมีข้อได้เปรียบอย่างมาก ตัวอย่างเช่น เมืองอี้อูรอบๆ หยงคัง ได้พัฒนาจนกลายเป็นเมืองศูนย์กระจายสินค้าขนาดเล็กที่ใหญ่ที่สุดในโลก นี่เป็นหนึ่งในตรรกะพื้นฐาน

นอกเหนือจากสภาพทางภูมิศาสตร์ที่ยากลำบากแล้ว การพัฒนาของอุตสาหกรรมกระติกน้ำร้อนและหม้อของ Yongkang ยังแยกไม่ออกจากความได้เปรียบในห่วงโซ่อุตสาหกรรมฮาร์ดแวร์ที่สั่งสมมาหลายปี
ในที่นี้เราไม่จำเป็นต้องเจาะลึกว่าทำไม Yongkang จึงพัฒนาอุตสาหกรรมฮาร์ดแวร์ตั้งแต่แรก และอุตสาหกรรมฮาร์ดแวร์พัฒนาขึ้นอย่างไร

ในความเป็นจริง หลายภูมิภาคในประเทศของเรามีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมฮาร์ดแวร์ เช่น หมู่บ้าน Huaxi ในมณฑลเจียงซู "หมายเลข 1" หมู่บ้าน 1 ของโลก” หม้อทองคำก้อนแรกสำหรับการพัฒนานั้นขุดมาจากอุตสาหกรรมฮาร์ดแวร์

หยงคังจำหน่ายหม้อ กระทะ เครื่องจักรและอะไหล่ ฉันไม่สามารถพูดได้ว่าธุรกิจฮาร์ดแวร์กำลังไปได้ดี แต่อย่างน้อยก็ไม่แย่ เจ้าของเอกชนจำนวนมากได้สะสมทองคำก้อนแรกด้วยเหตุนี้ และมันก็ได้วางรากฐานที่มั่นคงสำหรับห่วงโซ่อุตสาหกรรมฮาร์ดแวร์ในหยงคัง

การสร้างถ้วยกระติกน้ำร้อนต้องใช้กระบวนการมากกว่า 30 กระบวนการ รวมถึงการทำท่อ การเชื่อม การขัด การพ่น และขั้นตอนอื่นๆ ซึ่งสิ่งเหล่านี้แยกออกจากประเภทของฮาร์ดแวร์ไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่ากระติกน้ำร้อนเป็นผลิตภัณฑ์ฮาร์ดแวร์ในแง่หนึ่ง

ดังนั้นการเปลี่ยนจากธุรกิจฮาร์ดแวร์มาเป็นธุรกิจกระติกน้ำร้อนและหม้อจึงไม่ใช่การครอสโอเวอร์ที่แท้จริง แต่เป็นเหมือนการอัพเกรดห่วงโซ่อุตสาหกรรมมากกว่า

กล่าวอีกนัยหนึ่งการพัฒนาอุตสาหกรรมถ้วยและหม้อกระติกน้ำร้อน Yongkang นั้นแยกออกไม่ได้จากรากฐานห่วงโซ่อุตสาหกรรมฮาร์ดแวร์ที่สะสมไว้ในระยะแรก

หากภูมิภาคต้องการพัฒนาอุตสาหกรรมใดอุตสาหกรรมหนึ่ง การก้าวเข้าสู่เส้นทางการรวมตัวทางอุตสาหกรรมก็ไม่ผิด และในกรณีนี้ในหย่งคังก็เป็นเช่นนั้น
ในหย่งคังและพื้นที่โดยรอบ มีโรงงานกระติกน้ำร้อนจำนวนมากหนาแน่นมาก รวมถึงโรงงานขนาดใหญ่และเวิร์กช็อปขนาดเล็ก

จากสถิติที่ไม่สมบูรณ์ ในปี 2019 Yongkang มีผู้ผลิตกระติกน้ำร้อนมากกว่า 300 ราย บริษัทสนับสนุนมากกว่า 200 แห่ง และพนักงานมากกว่า 60,000 คน

จะเห็นได้ว่าขนาดของคลัสเตอร์อุตสาหกรรมกระติกน้ำร้อนและหม้อของ Yongkang นั้นมีความสำคัญมาก คลัสเตอร์อุตสาหกรรมสามารถประหยัดต้นทุน ช่วยสร้างแบรนด์ระดับภูมิภาค และส่งเสริมการเรียนรู้และความก้าวหน้าร่วมกัน ตลอดจนการแบ่งแยกแรงงานในเชิงลึกระหว่างองค์กรต่างๆ

หลังจากสร้างคลัสเตอร์อุตสาหกรรมแล้ว ก็สามารถดึงดูดนโยบายและการสนับสนุนพิเศษได้ สิ่งหนึ่งที่ต้องกล่าวถึงในที่นี้คือ นโยบายบางอย่างถูกนำมาใช้ก่อนการก่อตั้งคลัสเตอร์อุตสาหกรรม นั่นคือ นโยบายที่นำไปสู่ภูมิภาคในการสร้างคลัสเตอร์อุตสาหกรรม นโยบายบางอย่างมีการกำหนดเป็นพิเศษหลังจากจัดตั้งกลุ่มอุตสาหกรรมเพื่อส่งเสริมการพัฒนาอุตสาหกรรมต่อไป คุณไม่จำเป็นต้องลงรายละเอียดเกี่ยวกับประเด็นนี้ เพียงแค่รู้สิ่งนี้

โดยสรุป มีตรรกะเบื้องหลังประมาณสามประการที่ทำให้ Yongkang กลายเป็น "เมืองหลวงแห่งถ้วยของจีน" ประการแรกคือข้อได้เปรียบด้านสถานที่ตั้ง ประการที่สองคือการสะสมห่วงโซ่อุตสาหกรรมฮาร์ดแวร์ตั้งแต่เนิ่นๆ และประการที่สามคือคลัสเตอร์อุตสาหกรรม